فیزیولوژی ورزشی
سیامک رهبر؛ سجاد احمدی زاد؛ هیوا رحمانی
چکیده
هدف: بررسی تاثیر مکمل‌دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می‌باشد.روش‌شناسی: 10 مرد جوان سالم دارای اضافه‌وزن (2/1±27BMI=) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو‌کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در 2 جلسه با فاصله 7 روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی‌ها ...
بیشتر
هدف: بررسی تاثیر مکمل‌دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می‌باشد.روش‌شناسی: 10 مرد جوان سالم دارای اضافه‌وزن (2/1±27BMI=) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو‌کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در 2 جلسه با فاصله 7 روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی‌ها مکمل یا دارونما را به مقدار 075/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بصورت محلول در 400 میلی‌لیتر آب مصرف کرده و پس از 90 دقیقه، HIIE را بصورت 12 تناوب 3 دقیقه‌ای بر روی تردمیل (فعالیت: یک دقیقه ،100 درصد vVO2max، ریکاوری: دو دقیقه، 40 درصد vVO2max) انجام دادند. جهت اندازه‌گیری شاخص‌های پلاکتی شامل تعداد پلاکت‌ها (PLT)، درصد پلاکتی (PCT)، میانگین حجم پلاکتی (MPV) و پهنای توزیع پلاکتی (PDW)، قبل از مکمل‌دهی و بلافاصله قبل و بعد از HIIE، 3 نمونه خونی گرفته شد.یافته‌ها: صرفنظر از نوع مکمل، HIIE بترتیب باعث افزایش 29 و 31 درصدی PLT و PCT شد (001>P)، ولی تاثیر معنی‌داری بر MPV و PDW نداشت (05<P) و مصرف ال-آرژنین 90 دقیقه قبل از HIIE باعث مهار PCT شد (043/0=P) اما تاثیری بر PLT نداشت.نتیجه‌گیری: تناوبی بودن و وجود دوره‌های ریکاوری در پروتکل HIIE باعث عدم افزایش معنی‌دار MPV و PDW در هر دو جلسه شد که می‌تواند دلیلی بر ایمن بودن HIIE باشد. مکمل‌دهی ال-آرژنین قبل از HIIE تنها باعث کاهش PCT شد که با توجه به عدم تاثیرگذاری آن بر سایر شاخص‌ها، مطالعات بیشتری با دوزهای اثرگذارتر مکمل لازم است.
